Because small biomedical companies are years away from having any income, time equals money for them in a perfect sense. A company’s lifeline is computed by its “burn rate.” Six months after Vertex started writing checks, it was burning $15,000 a day. In a year the figure would double. Boger never forgot what Vertex’s burn rate was or what it demanded of him. On the day he and his family moved from New Jersey to Concord, an immaculate suburb far enough from Cambridge to be in another area code, he tripped down a flight of stairs; for the next two weeks he dragged himself around on crutches. Amy, his wife, seldom saw him anymore. ey had met when she was at Radcliffe and he was tutoring in exchange for room and board at Harvard. A pediatrician, she was now taking time off to care for their two sons and was pregnant again. Resigned and supportive herself, she was having a harder time with the boys. On a night soon after the SAB meeting, Boger was in Vertex’s lunchroom at about 8 o’clock when the phone rang. It was Zachary, his five- year-old. “OK, I’m leaving,” he said. “I’m coming home right now.” Hanging up the phone, Boger shook his head admiringly: “He knows the area code.” A half hour later Boger raced out of the building, listing from a foot-high stack of journals under his arm. He flew to Barcelona the next day.

Çünkü küçük biyomedikal şirketleri, herhangi bir gelir, zaman onlar için mükemmel anlamda paraya eşittir. Bir şirketin yaşam çizgisi "yanma oranı" ile hesaplanır. Vertex çek yazmaya başladıktan altı ay sonra, günde 15.000 dolar yakıyordu. Bir yılda rakam ikiye katlanır. Boger asla Vertex’in yanma oranının ne olduğunu veya ondan ne talep ettiğini unuttu. O gün ve ailesi New Jersey'den uzaktaki tertemiz bir banliyö olan Concord'a taşındı. Cambridge'den başka bir alan kodunda olması yeterliyse, bir uçuşu düşürdü merdivenlerin; sonraki iki hafta boyunca koltuk değnekleriyle kendini sürükledi. Amy, karısı artık onu nadiren görüyordu. Radcliffe'deyken tanışmışlardı ve Harvard'da oda ve yemek karşılığında özel ders veriyordu. Bir çocuk doktoru, şimdi iki oğluna bakmak için izin alıyordu ve tekrar hamile. İstifa etti ve kendini destekledi, daha zor zamanlar geçiriyordu erkeklerle. SAB toplantısından kısa bir süre sonra Boger, Vertex’te telefon çaldığında saat 8 civarında yemek odası. Zachary'di, onun beş- yaşında. Tamam, ben gidiyorum, dedi. Şimdi eve geliyorum. Asılı telefonu açtı, Boger hayranlıkla başını salladı: "Alan kodunu biliyor." Bir Yarım saat sonra Boger, bir ayak yüksekliğindeki yığından listeleyerek binadan hızla çıktı. kolunun altındaki günlükler.Ertesi gün Barselona'ya uçtu.